Eind april 2021 was een primeur: het allereerste Thomashuis in België, gelegen in Meldert, werd geopend. Het Thomashuis is een kleinschalige woonvoorziening voor acht tot tien volwassenen met een verstandelijke beperking. Het huis wordt sinds 1 september 2022 gerund door Stefan van Beethoven. Nu, drie jaar later, blikt hij terug én vooruit op het zorgondernemerschap: ‘Het mooie is het idee van een gezinssituatie: die sfeer, gezelligheid en warmte voel je echt.’
Wat bracht je ertoe om een Thomashuis te runnen?
‘Ik werkte voorheen als hoofdverpleegkundige in een woonzorgcentrum. Ik ervoer de warmte die je bewoners kunt bieden, maar wilde dit graag in een kleinschaligere vorm doen. Zo begon mijn zoektocht in Vlaanderen en onderzocht ik de mogelijkheden. Ik besloot ook over de grens te gaan kijken en kwam zo terecht bij De Drie Notenboomen, de grootste franchiseorganisatie in de Nederlandse zorg. Zij hebben verschillende zorgformules, waaronder het Thomashuis. Inmiddels zijn er 119 locaties verspreid over heel Nederland.
Ik ging in gesprek met De Drie Notenboomen en bezocht verschillende locaties van hun franchiseformules, waaronder de Thomashuizen in Nederland. Voor mij was het meteen duidelijk: dit wil ik in Vlaanderen ook! Na enkele maanden ging het avontuur officieel van start. Thomashuis Meldert bevond zich toen nog in de opstartfase, onder leiding van het vorige zorgkoppel. In september 2022 heb ik de fakkel van hen overgenomen.
In het Thomashuis zijn er korte lijnen tussen iedereen: van zorgverlener naar bewoner, maar ook naar familie. Ook binnen het team zijn er weinig tussenlagen. Er zit geen directie tussen; je staat dicht bij de mensen. Er is alle tijd en ruimte om persoonlijke aandacht te bieden.’
Kun je meer vertellen over jouw visie?
‘Ik vind de Thomashuizen een prachtige aanvulling op de grotere zorginstellingen. In Thomashuis Meldert hebben we tien bewoners, met leeftijden tussen de 21 en 61 jaar. We kennen ieders beperkingen, maar leggen de focus op de mogelijkheden. We richten ons op wat de bewoners kunnen en stimuleren hen daarin. We gaan veel met elkaar op stap, bieden hulp in huis en ondersteunen bij de dagbesteding. Ook daar kijken we hoe we bewoners een stapje verder kunnen helpen, met begeleiding waar nodig. Het is een proces dat continu doorgaat. Met elkaar leven we een zo normaal mogelijk leven. Het mooie is het idee van een gezinssituatie: die sfeer, gezelligheid en warmte voel je echt.’
Het team achter Thomashuis Meldert
‘Met mijzelf erbij zijn we met drie vaste fulltime medewerkers. Daarnaast werkt er een psycholoog op zelfstandige basis. We hebben ook een gezinshulp, een poetshulp en zes vrijwilligers die onder andere helpen met koken. Samen vormen we een hecht en betrokken team.’
Hoe ziet een week in Thomashuis Meldert eruit?
‘De doordeweekse dagen zijn gevarieerd. De meeste bewoners gaan naar een externe dagbesteding en kunnen op die manier buitenshuis iets betekenen. Sommigen gaan twee keer per week, anderen vier keer.
We hebben ook een samenwerking met de plaatselijke basisschool. Drie dagen per week doen de bewoners ’s middags de afwas, en op woensdag helpen ze met vegen en andere kleine taken. De school ligt op wandelafstand, en de samenwerking is een groot succes. Er is een mooie dynamiek ontstaan.
In het weekend staat samenzijn centraal. Eens per twee weken zijn alle bewoners er standaard. Je voelt de sfeer van een familie: het huiselijke karakter. Niets moet, alles mag: van rust tot activiteit.’
Wat ondernemen jullie zoal met elkaar?
‘In huis doen we van alles: een dvd kijken, kleuren, gezelschapsspelletjes of we gaan heerlijk een stuk wandelen. We zitten in een mooie omgeving, dus we gaan vaak op pad in de nabijgelegen natuur. Regelmatig combineren we dat met gezellig iets drinken of winkelen in de buurt.
Binnenkort komen de feestdagen er weer aan. In december gaan we voor de derde keer naar een kerstconcert. Familie van bewoners gaat dan ook mee. In Brussel bezoeken we de kerstmarkt. We noemen het ons kerstfeest van Thomashuis Meldert, dat het begin van de vakantie markeert.’
Hoe is de verbinding met de buurt?
‘Naast het goede contact met de school, zijn we ook echt onderdeel van het dorp. We horen erbij, en mensen kennen ons. Jaarlijks is er een markt in de buurt, waar zelfstandige ondernemers hun producten in de kijker zetten. Wij hebben inmiddels drie keer deelgenomen en producten verkocht. De opbrengst daarvan was een mooie bijdrage aan onze jaarlijkse reis met bewoners en medewerkers.
Vorig jaar gingen we naar Friesland, samen met alle bewoners en meerdere begeleiders. Het is altijd één groot feest. Dit jaar trokken we naar de Belgische Ardennen, en volgend jaar gaan we naar een andere plek in de Ardennen. Je merkt dat iedereen tot rust komt en echt geniet van het samenzijn.’
Hoe zie je bewoners groeien sinds ze in het Thomashuis wonen?
‘Een goed voorbeeld is de samenwerking met de lokale basisschool. In het begin waren we nog zoekende: hoe zou dat lopen met alle drukte van de kinderen? Eerst gingen de bewoners onder begeleiding, en nu gaan ze zelfstandig. Na afloop drinken ze iets met een paar leerkrachten die dan vrij zijn. Het is mooi om te zien dat we hen kunnen loslaten binnen de plaatselijke gemeenschap. Dat had ik van tevoren niet gedacht; het voelt als een kleine revolutie.
Dicht bij ons zit de buurtwinkel. Daar gaan de bewoners ook regelmatig zonder begeleiding heen, met een boodschappenlijst op zak. Het bevordert echt hun zelfstandigheid.
Net als in een groot gezin stimuleren we gesprekken met elkaar. Elke maandagavond hebben we een groepsgesprek, waarin ook de moeilijkere onderwerpen aan bod komen. We vinden het belangrijk om open te zijn en te zorgen dat alles in goede banen loopt. De groepsdynamiek is heel goed. De jaarlijkse reis draagt daar ook enorm aan bij. Bewoners trekken veel met elkaar op; niets moet en er is geen druk. Iedereen komt echt tot zichzelf. Samen dingen ondernemen is heel bevorderlijk voor de sfeer en onderlinge connecties.’
Kun je een voorbeeld geven van iets dat je écht raakt in dit werk?
‘Een verdrietig moment was het verlies van de vader van een bewoner. Dat hebben we als Thomashuis samen opgevangen en gedeeld. We zijn samen naar de begrafenis geweest en hebben er later ook over gesproken. Dat was bijzonder. Daarbij kwamen ook gevoelens van andere bewoners naar boven die iemand missen. We delen de moeilijke én de blije momenten. Er voor elkaar kunnen zijn, net als broers en zussen: daar word ik gelukkig van.’
Wat zijn jouw meest waardevolle momenten sinds de start van dit avontuur?
‘Ik geniet van alle kleine momenten, maar de jaarlijkse bewonersvakantie is voor mij altijd heel waardevol. Ik geniet er zo van. Het is voor mijzelf ook écht vakantie. Anderen verbazen zich daar soms over, maar ik sta zo dicht bij de bewoners dat het voelt alsof we met een groot gezin weg zijn. Dat we die gezamenlijke uitstapjes kunnen waarmaken, vind ik ontzettend mooi.’
Meer weten over Thomashuizen België? Bekijk: https://thomashuizen.be/